MİM- Dünün Hikayesi

Sevgili blogger arkadaşım Fatma Nur, Sessiz Umman' ın başlatıığı bu mimde beni etiketlemiş. Öncelikle hem hazırlayan bloggerımıza hem de beni etiketleyen blogger arkadaşım Fatma Nur' a teşekkür ederim.

Hafta içi beş dakika uyuyabilmek için can atan ben, hafta sonları bir yere yetişecekmiş de geç kalmışım gibi erkenden uyanırım. Bunun altındaki psikolojik etken nedir acaba? Gerçi erken kalkmak benim için çocukluktan gelen bir alışkanlıktır. Hiç geç kalktığım bir günü hatırlamıyorum, farklı bir şehirde öğrenci olduğum dönemde bile. Cumartesi en sevdiğim gündür, çabucak bitsin istemiyorum hiç başaramasam da. Hafta içleri geçmek bilmeyen saatler, hafta sonları uçuyor adeta. Yatakta dönmeye başladığım anda uyanmışımdır, tekrar uyuyamıyorum. Kalktım, evdekileri uyandırmamak için sessizce hareket ederek kahve suyumu koydum. Sabah uyanır uyanmaz kahve içmek son bir kaç yıldır edindiğim bir alışkanlık. Dünyada geçirdiğimiz günler eskidikçe yeni alışkanlıklarımız, yeni huylarımız ortaya çıkıyor.

Kahvemi ve tabletimi alarak pencere kenarına oturdum, televizyonu açtım sesini kapatarak. Seyretmeye niyetim de yoktu zaten, sadece odaya  aydınlık versin derdim,  ya da istemsizce yapılan bir eylem, bir alışkanlık. Dışarıya baktım, hava bulutluydu, yağacak diye düşündüm. Yağmur yağarken ders çalışmayı ne kadar çok sevdiğimi hatırladım, gülümsedim. Kahvemi yudumlarken blog sayfalarında gezindim. Bir çok arkadaşımın yazılarını keyifle okudum, hatta yorum yaptıklarım oldu. Yorum almak, yazan için önemli ve motive edici. Oğlumun laptopu ilişti gözüme, müziğimi açtım huzurlu sessizliğimde, televizyonun parlaklığı rahatsız ediyordu artık, kapattım.

Sessizliğimin huzurunda uyumaktan daha çok dinlendiğimi hissettim o an. Balkona çıktım, soğuktu üşüdüm. Birileri bir yerlere gidiyordu, valizlerinin tekerlekleri boş sokakta sessizliği bozuyordu, derken bakkal geldi, dükkanını açtı ardından kahveci sigarasını aldı yeni açan bakkaldan ve çayını demlemeye gitti. Sokak uyanıyordu. Bir süre sonra da bizimkiler uyandı. Birlikte kahvaltı yapmak üzere manzarası güzel olan yüksek bir konumdaki restorana gittik. Manzarayı izledik, izlerken kahvaltı yaptık, sohbet ettik. Kahvaltı sonrası oğlana mont almaya gittik. İzmir ne kadar geç soğusa da soğuyor nihayetinde, geç kalmamak lazım. Ardından Kordonboyu' nda yürüdük biraz, çok şükür ki bulutlu da olsa yağan bir yağmur ve rahatsız eden soğuk yoktu. Epey bir oyalanmışız Alsancak' ta.  Kitap baktık, kahve içtik, dükkanlar derken saat epey ilerlemiş. 

Karnımız yavaş yavaş acıkma belirtisi gösterince Kemeraltı'nda her gittiğimizde keyif aldığımız Yolo Art' a doğru yürümeye başladık. Yol epey vardı yürünecek. Hem hava alıyor, hem yürüyüş yapıyor, hem de daha çok acıkıyorduk. Kemeraltı benim çocukluğumun AVM'si. Ben küçükken ve henüz AVM lerin açılmadığı ülkemin o daha kısıtlı yıllarında keyifle dolaştığımız, alışveriş yaptığımız tarihi sokaklar. Çok sık giderdik, ne zaman bir bayram olsa, bir düğün olsa soluk Kemeraltı' nda alınırdı. Kemeraltı' na gitmek bizim için İzmir' e gitmekti. Tam olarak bu tanımlamayı kullanırdık.  Düğün alışverişlerinin biz çocuklar için en güzel yanı yenilen alışveriş yemekleri idi. Döner en favori yemeğimizdi bu alışverişlerde, bir de şimdiki Özsüt eski adıyla Sefer Usta' nın salebi, kazandibisi. Erken saatlerde ise Tarihi Kemeraltı börekçisinin üzeri pudra şekerli kürt böreği. Aradan yıllar geçse de vazgeçilmezdir Kemeraltı benim için. 

Yolo Art & Lounge, tarihi Abacıoğlu pasajında. Ortamı çok nezih, güzel müzik, keyifli sohbet, güzel hamburgerler ve tercih edenler için alkollü içeceklerin olduğu bir mekan.  Henüz gitmemiş İzmirli okurlarıma da şiddetle tavsiyemdir. Reklam yapar gibi oldum. Ben en iyisi fotoğrafını paylaşayım, gidip gitmeme kararını siz verin.

Keyfi tamamlamak lazım, Kemeraltı' ndaysanız , Hisarönü' nde önce Şambali yemelisiniz ardından da Türk kahvesini içmelisiniz yoksa eksik kalır. Yeri gelmişken Kızlarağası Hanı ile ilgili yazdığım yazıyı okuyabilirsiniz. Kahvenin kırk yıl hatırı vardır, hele ki Kızlarağası Hanı' nda sevdiklerinle içiliyorsa keyfi anlatılamaz.

Akşam eve döndüğümüzde Mert ile blogları konuştuk. Biliyorsunuz oğlum Mert geçtiğimiz günlerde bilim kurgu türünde hikayelerini paylaştığı bir blog açmıştı. Bilim Kurgu hikayelerini http://aikosstory.blogspot.com/ adresinden okuyabilirsiniz. Ayrıca bilim kurgu türündeki hikayelerinden  farklı  olarak, günlük yaşama ve fikirlerine dair blog paylaşımlarını da henüz yeni açtığı http://bilincaltigalerisi.blogspot.com/ blog adresinden takip edebilirsiniz.  Ben yazılarından keyif alıyorum, sizin de alacağınızı düşünüyorum. 

Güzel bir günün sonuna geldiğimizde, geriye oğlumun ileride anacağı, anlatacağı ailesiyle geçirdiği bir anıyı daha geride bırakıyorduk. Bir de anne babasıyla yudumlanan kahvenin kırk yılın hatırını.

Mimi yapmakta geç kalınca kimlerin yapıp yapmadığının takibi de çok kolay olamıyor. Yine de adet olduğu üzere bir kaç arkadaşımı yapmadılarsa mimlemek isterim. Yaparsanız, keyifle okuruz.

- Emerald573

- Düş Tasarımcısı

- İmza Hayalperest

- Almanya' lı Gelin