Bayram Günlükleri - İstanbul

Bayram tatilini Beyaz Yakalı tabiriyle birleştirdiğimiz için bayram öncesi yola erken koyulduk. Bundan iki sene önce bayram tatili başlangıcında bir Kastamonu yolculuğumuz var ki, tam yirmi beş saat sürmüştü. Neyse bu kez yolculuk çok daha konforluydu. Her ne kadar Çeşme Otobanına ödediğim ücretin 5 mislini çok daha kısa bir otobana ödediğimin sebebini anlayamasam da, üstüne bir de fahiş sayılabilecek bir köprü ücreti ödedim. Tesellimiz süreden kazanmak oldu. 

Üniversite yıllarında tanıştığım, asker ocağım olan, ardından da damatları olduğum İstanbul' u ilk gördüğümden beri sevmişimdir. Ancak ne kadar sevsem de İzmir aşkım bambaşka. İstanbul' a her gidişimde en çok İzmir' e dönüşünü severim sözünü söylemeden de bu yazıya devam edilemez. Her geçen sene ziyaretlerimizde eşimin büyüdüğü mahalleyi biraz daha değişmiş görüyoruz. O güzelim güller dikili bahçeli evler yerini birbirinin aynısı apartmanlara bırakıyorlar. Sanırım bu da günümüzün betonlaşmış, inşaat rant sektöründe kaçınılmaz son. Olaya iyimser bir göz ile baktığınızda yıpranmış eski evler yenileniyor diyebilirisiniz tabii ki, ancak ben o gözle bakamıyorum. Ben yolculuk sonunda eve vardığımızda tüm aileyi, bahçedeki çardakta börekler hazırlanmış, çay demlenmiş bizi bekler bulmayı özlüyorum. Saatlerce araba kullanmışım, gül kokuları arasında demli çay nasıl dinlendirirdi beni. Damat olmanın ve onların gözünde gurbette olmanın tüm nimetlerinden yararlanırdım akşam çayında, börekler hazırlamış olurdu kayınvalidem. Sonra ana kızı hasret gidermeleri için başbaşa bırakır, uyurdum. 

İstanbul' a vardığımızda bizimkilerin eski oturdukları evin yıkılarak,  yerine dikilen apartmanlarının yakınında park edecek yer bulduğuma sevinerek, alışkanlık kornaya bastım. Balkonda olmasalar duymazlardı, ama alışkanlık işte. İlk gün dinlenerek geçti benim için. İkinci gün ise benim için İstanbul alışkanlıklarımı bir nebze olsun yaşama günü idi. Önce Kadıköy, ardından Beşiktaş, Taksim.  Vapurda organize halde canlı müziği ilk kez dinledim. Zaman zaman canlı müzik dinlerdik ama buı kadar organize değildi eskiden. 

Islak hamburgerle başlayan alışkanlıklarımızın nihai hedefi İnci Pastanesi idi. Tattığım ilk andan beri profiterol deyince aklıma başka bir yer gelmiyor. Bir yıl boyunca hasretle bekliyorum o tatlı buluşmayı. Eski yerinde olmasa da, nereye taşınsa ardından giderim o lezzetin. Eski günlerini çok özlediğim İstiklal Caddesinde adımlarımızı hızlandırıyoruz, sevgiliye kavuşma heyecanıyla. 

Ve ordalar, tezgah üzerinde sıralanmışlar. Tabağın sonunun bu kadar hızlı gelmesinden üzüntü duyduğum lezzetlerin başında geliyor. Yıllardır değişmeyen kendine özgü bir lezzeti var, çikolata tadının altındaki hamur ve muhallebiyle buluşması.

Bu güzel tatlının üzerine Galata kulesini ziyaret ettik. Bu enerji başka türlü de harcanmazdı. Aldığımızın çok azını verdiğimize emin olsam da, o tatlı için alacağım her grama razıyım. Önümde yenisini yemek için bir yıla yakın zamanım var nasılsa, her kalorisini veririm değil mi?

Eve döndüğümüzde bayram hazırlıkları başlamıştı. Börek fırına verilmiş, çıkmak üzereydi. Kedi gibiydim, çıksa da bir parça alayım diye fırını gözlüyordum. Emine annemin yaptığı börek bana ıspanağı sevdirdi. Bir insanın eli bu kadar mı lezzetli olur diyeceğim, zaten kayınvalidemi ne kadar sevdiğimi şu ana kadar anlamışınızdır.

Benim heyecanla beklediğim, aslında assolistin alt kadrosunda sahne alan solistmiş. Bunu anladığım anda gözlerim faltaşı gibi açıldı. Diğer tepsiyi nasıl görememişim ben diye kendime kızdım bir an.

Damat olmanın tüm ayrıcalığıyla kayınvalidem baklavayı ilk olarak bana tattırdı, her zamanki gibi muhteşemdi. Hazırladığı tabağın yanında  bir de kadayıf vardı, onu ne ara yaptı, tepsisi nerde sorgulamadım bile. Hepsi birbirinden güzeldi. Sizin yerinize de baktım tatlarına, tabii ki ölçüyü kaçırmadan.

Bütün bu lezzet tadımlarından sonra bir de kahve yapmıştı, bu da lezzetin doyuma ulaştığı an oldu. Bayram hazırlıkları tamamlanmış, yorgunluk kahvelerimizi yudumlamıştık. Ben ne yorulduysam artık kendime de pay çıkardım yazının sonunda.