Umut Pazarı

Yağmur yağıyor, sessizliği bozmak istiyor gökyüzü gecenin karanlığında. Camdan bakıyorum bu bir isyan. İsyan ediyor güne gökyüzü. Tüm homurtusuyla hıçkıra hıçkıra ağlıyor. Bazen bir şeyi çok isteriz hani, uyuyamayız geceler boyu. Sonra o çok istediğin bahar gelmez ya, hani yağmurun hıçkırığı yağar ya içindeki geceye. Ne istemekten vazgçeriz, ne hayal etmekten ne de hayal kırıklığına uğramaktan. Belki de yaşam tecrübesi denen bu harçtır. 

Ağlarken yalnızızdır çoğu zaman. Oysa sevinirken dostların yanında olması, sıcak bir sarılma tüm umutların yeşermesi değil midir, ıslak geceden sonra. Bir şeylere ait olmaktır bizi ayakta tutan. Önce çok istediğin olmaz, oysa günlerce hayalini kurmuşsundur. Beklersin gidemediğin o uzak diyardan o beklediğin müjdeyi, gelmez. Yanında bir çok yoldaşın varken bile yalnızsındır bu hayal kırıklığında. Telefonunla paylaşırsın hüznü bazen, kötü haberi de alırsın ondan, sen iyiyi çok isterken.  Arka arkaya gelir o kötü haberin her tuğlası. Hep bir umudun vardır geri dönüş için ama dönmez. Gün bitti, yarın yeni şeyler söylemek lazım deyip kapatırsın telefonu. Şimdiden bile yeşerdi bak yeni umutlar. Umudun bittiği an sonun başlangıcı ya da başlangıcın sonudur ki bu ikilemi çözemedim bir türlü tükettiğim günlerimde. Belki bekleyen günlerdedir cevap, yakındır bunu anlamam.  Bilmiyorum ama bildiğim bugün bekledğim müjdeli haber gelmedi o uzak diyardan, boynumuz bükük ayrıldık o uzaktaki köyden. 

Sonra inanmış gözler gördüm uzakta değil bu kez yanı başımda. İnanmışın karşısında ne durur, hiç bir şey. Bunu gördüm keşke o köye de gitseydi bu enerji. Birilerine isyandı, gökyüzünün homurtusu gibiydi. Ancak bu kez yağmur bulutları bizimle meşgul değildi çok şükür. İnanmış gözler yüreklere, yürekler tüm organlara iletti isyanı. İsyan sevgiye döndü, sevgiyle kucaklaşırken buldum kendimi. O an hem ordaydım hem de o uzakta gerçekleşmeyen hayalimin gerçekleştiğini düşündüğüm bir andaydım belli ki.  Bir köyde solan yapraklar, bir an için bir okulda yeşerdi. Eminim o müjdeli haber de gelecek başka diyardan. Daha nice sarılmalarımız da olacak bu inanmış yüreklerle.

Yağmur taneleri vuruyor cama, önce iri iri damlalar vurdukça küçülüyor, sonra küçülen damlalar sevgiyle bir arada su birikintisini oluşturup çoğalıyor, tıpkı her hayal kırıklığından sonra yeşeren dallar gibi.

Kahvenin kokusu geliyor burnuma, sıcacık...