Yaşamdan Bir Sabah Kesiti

Şehir uyanıyor, yağmurlu geçen günlerin ardından güneş gülerek aydınlatıyor şehri. Islandıkları ve üşüdükleri için titreyen, sesini bile çıkaramayan can dostlarımız neşeyle varlıklarını hissettiriyorlar henüz uyuyan mahalleliye. Bakkalın kepenkleri açılıyor, henüz kendi yok görünürde. Alışamadım şu uzaktan kumandalı kepenk işine. Kepenk dediğin elle zorlanarak açılacak, hatta açılması için yardım isteyeceksin çayını çoktan demlemiş mahalle kahvecisinden. Neyse bakkal da göründü köşe başından. 

Asansörde bir hareketlilik var, üst kat komşumuz Fadime Teyze biraz rahatsızdı, ona mı bir şey oldu acaba.  Fadime Teyze, şimdilerde yaşını almış, gençliğinde yaşadığı yerin en güzellerindenmiş- bazen neşelenir de gençken çok canlar yaktım diye anlatır- çok tatlı bir teyzemiz. Kocasını erken yaşta kaybetmiş bir trafik kazasında. Fadime Teyzem kalmış daha henüz yaşamının ilk baharında iki oğlu ile. Hem o büyümüş hem de çocuklarını büyütmüş vakti zamanında.  Şimdilerde iş güç sahipleri, kendi yuvalarını kurmuşlar Allah nazardan saklasın. İşleri yoğun da pek gelemiyorlar ziyarete Fadime Teyzeyi, bayramlarda da ne yapsınlar tatil fırsatı derken özlüyor torunlarını bizimki, bazen bakıyorum göstermeden siliyor gözlerindeki iki damla yaşı. Güçlü görünmeye mecbur bırakılmış değer yargılarının insanları baskıladığı, yaşamak zorunda kaldığım dediği çevrede. İnsanların yaşamları hakkında söz sahibi olduklarını düşünen, aynı zamanda kendi hayatlarını yönetemeyen insanların sözümona cennete gitmek için başkalarının hayatlarına cehenneme çevirdikleri yerlerden birinden göçmüş gelmiş buralara. Dün de vardı, bugün de var, yarın bu kahve köşesi namus ikiyüzlülüğünün toplumdan silinmesi için kindar değil sevgi dolu, eğitimli nesiller yetiştirmek insanlığa dair en önemli görevimiz sayın okuyucu.

Asansöre binen Kamil Abiymiş. Lisede tanışmışlar Necla Abla ile. Sınıf arkadaşıyken tutulmuş bizim Kamil Abi, söyleyememiş. İyi arkadaşlarmış, korkmuş reddedilmekten malum ergenlik de var, o yıllarda ağır gelir gülümsemeler. Arkadaşlarından çekinmiş alay konusu olur diye, susmuş. Yıllar geçtikçe ne kadar anlamsız geliyor oysa. Her yaş, yaşandığı dönemdeki tecrübe birikimiyle yaşanılır güzellikte.  Öyle aylak falan da değilmiş, çok çalışkanmış, derslerinde epey başarılıymış o yıllarda. Kısmet denir ya fakülte yıllarının son günlerinde kader karşılaştırmış onları bir kez daha. Git gel, kız isteme, nişan, düğün evlenmişler. Önceleri biraz evliliğe şans verelim, gezelim, çocuk nasıl olsa olur demişler. Yıllar bu, akmaya başladı mı durur mu, çocuk düşünmeye başladıklarında biraz desteğe ihtiyaçları olduğunu öğrenmişler gittikleri doktordan, tedavi süreci derken biraz geç olmuş. Geç olmuş da ikiz olmuş, yaş kemale ermiş, çocuklar iki tane. Valla ben bile izlerken onların koşturmalarını görüp, yoruluyorum. Ne de olsa ben de eskisi gibi gençliğimin ilk dönemlerinde değilim, yaşım 30+,  uzun sayılabilecek yıllardan beri. Fadime Teyzeyi merak edince  hızlıca kapıyı açtım endişeyle,  asansöre binen Kamil Abiyle yüzyüze geldim, çocuklar uyanmadan sıcak ekmek alayım dedi gülümseyerek. Abi dedim sana zahmet bir tane fazla al , Fadime Teyzeye verelim, hasta kalkamaz şimdi. İyi düşündün diyerek gitti.

Tam kapıyı kapatıyordum, bizim Sedat koştu geldi yanıma. Erol Abinin kızı bebek bekliyordu, doğum yapmış. Kahve göndermiş komşulara, sabah kahvesini, yaşama sırasını alan küçük yavrumuzun hediyesiyle yapayım da evimiz güzel bir kahve koksun. Yaşam olması gerektiği gibi akıyor. Kimi zaman seviniyoruz bir habere, kimi zaman da üzülüyoruz. Geride bıraktığımız yıllara dönüp baktığımızda her duyguyu yaşadığımızı görüyoruz o yıla dair. Yaşam sırası sende küçük bebek, seni bekliyor tüm yaşanacak duyguların. Hoşgeldin, hem sen biliyor musun ki ben, senden ve akranlarından çok umutluyum. Bizim nesilin baskılara boyun eğen makus talihini sizin kuşak sorgulayarak, anlayarak değiştirecek. Bizler sebat diyerek bize yapılan tüm baskıları, tüm anlamsız talepleri sorgulamayarak, tüm haksızlıklara sesini çıkarmayarak kabullenen nesil, bir önceki dönemin eylemsellik ve sorgulayıcı emanetine sahip çıkamadık. Susturdular siyaseten bizim nesili, iş hayatında sesimizi çıkaramaz hale getirdiler haksızlıklara karşı. Sonra ne yaptılar küçüğüm biliyor musun, düşünen topluma düşünmeyi unuttturdular, saçma sapan televizyon programları ile de iyice uyuttular. Sizler hiç bir konuda sorgulamadan önünüze konulanı kabul etmeyin, önce mantıklı bir açıklamayla ikna etmelerini isteyin, sormaktan, hak aramaktan çekinmeyin. Yaşam sırası sende..

Güneş iyice ısıttı odamı pencereden süzülerek. Oğlum sınavda, Beyaz Yakalı olmak için üniversite sınavına hazırlık yapıyor. Yıllardır okula gidiyor, emek veriyor. Daha da çok çalışacak kazanmanın mı daha zor, okumanın mı daha zor, sonrasında iş bulmanın mı daha zor olduğunu benim bile hala bilemediğim bir kariyer hatta daha da basiti yaşamını sürdürmek için para kazanacağı gelecek için. Eğitimin, öğretimin bu kadar değersizleştirildiği başka dönem olmuş mudur, bilmiyorum. Belki de olmuştur yaşam zaten döngü değil mi, hep aynı olaylar farklı kimliklere bürünerek tekrar tekrar çıkmıyor mu o dönemin yaşayan insanlarının karşısına. Ders almak da neymiş, geçmişten sadece kahramanlık öyküleri alınır, olumsuzluklardan ders alınmaz sayın okuyucu. Biz de her ebeveyn gibi canımızın parçasının  bir Beyaz Yakalı, büyüklerimizin bizim için kullandığı tabir olan okuyup adam olması için emek harcadığı yolda destek oluyoruz. Ben de hava güzel onu sınavdan alırım, gelirken de fırına uğrarım diye çıktım evden. Geçerken kanarya sevenler derneği yazan bir yer gördüm, çok kalabalık içerisi. İçlerinden biri en önde elinde sarı bir kanarya var, karşısındaki dinleyenlere bir şeyler anlatıyor. Herkes de sevgiyle bakıyor, aslında sevgiyle bakmalarını diliyorum anın ortasında. Yoksa duydum ki kuş satıp alınıyormuş, adamın yaptığı kanaryayı pazarlamak aslında,  en azından aldıklarına iyi davranıyorlardır umarım, onun bir can olduğunu unutmayarak. 

Fırının önünde sıcak ekmek kuyruğu var, bir de bu sıranın yanında bekleyenler sırası. Askıda ekmek benim çok önemsediğim bir uygulama. Zaman zaman uygulamada aksaklıklar görülse de, uyanık fırıncı sıcak ekmeği değil de soğuk, biraz şekli bozuk bazen de yanmış ekmeği assa da kendince sorunlu ürününü aynı paraya satmış oluyor, güzel bir yardımlaşmaya aracılık ediyor konunun özünde. Bir de bekleyenlerin bencilce davranıp eşitlikten ziyade, yediz sekiz ekmeği biriktirmeleri var ki ihtiyacı olup da gurur yapan için biraz daha sıkıntılı oluyor bu bekleme süreci. Ben şahsen askıya demiyorum alırken, ayrı ayrı iki ekmek deyip aldığım fazla olanı sessiz köşede elinde ekmek olmayana veriyorum, elindeki poşette beş ekmek olduğu halde altıncıyı bekleyene değil. Bugün pazar, ekmek veren çok olur, gevrek de alıp koyuyorum ekmeğin yanına. Bu tarz paylaşımları çoğaltalım, özellikle kışın soğuk günlerinde çorba, ekmek gibi paylaşımlara duyarlı olalım. Yaşam kendi döngüsünü kurarken herkese adil olmadığı gibi değişkendir de aynı zamanda. Yarın kim hangi konumda olur aynı sahnede bilinmez.

Günlerden pazar, güneş yüzünü göstermiş, bir bebek daha gelmiş dünyaya bizim çevrede, evde kahve kokusu sıcak ekmeğin kokusuna yarenlik ediyor. Yılın ilk günleri, umudu yeşertelim, sevgiyi esas alalım sayın okuyucu.