Dünde Kalan

Akşamın kararmaya başladığı saatlerde, işyeri servisi onun ineceği durağa yaklaştığında aralamıştı göz kapaklarını.  Üzerinde yorgunluk vardı bir süredir, mevsim değişikliğine bağlıyordu bu durumu.  Aslında uyanmasını sağlayan çalan telefonuydu. Telefonunun ekranında uzun süredir görüşmediği arkadaşının adını görünce duraksamıştı. En son ne zaman ve nerede görüşmüşlerdi hatırlamıyordu. Şimdi o güne dair konu açılsa ne diyecekti. Telefonu açmalıydı artık ve en küçük bir fikri bile yoktu o anlara dair. 

Neyse ki telefondaki ses uzun zaman oldu görüşmeyeli, sesimi alabildin mi diye sordu. Bir anda rahatlamıştı bu cevapla. Biz bu akşam eski arkadaşlarla buluşacağız. Senin de gelmen bizi mutlu edecek diyen arkadaşına olumsuz cevap vermeyi düşünemezdi bile. Hatırlanmak, önemsenmek hoşuna gitmişti. O anda netleşti geçmişte yaşanan günler, işin gerçeği hiç unutmamıştı. Şu anki şaşkınlığı son günlerdeki ruh halinden kaynaklanmış olmalıydı.  Gergin ve stresli günler geçiriyordu, zaman zaman yaşamın anlamını sorguluyordu. İki arkadaş aynı kızdan hoşlanıyorlardı okul yıllarında. Üçü de bunu biliyordu, ancak hiç konuşmamışlardı hissettiklerine dair.  Üç iyi arkadaş zamana ve sessizliğe bırakmışlardı bu durumu. Sanki biri sesszliğini bozsa dostluklarına dair ne varsa  yıkılacaktı . Kimse bozmadı bu sessizlik oyununu belki de cesaret edemedi kimbilir.

Servisten indiğinde hala yeterli zamanı vardı, iyi görünmeliydi.  Hızlıca alışveriş yaptı, yıllardır aynı küçük konfeksiyondan giyinirdi. Alışkanlıklarından kolay vazgeçemezdi . Güven duygusu önemliydi onun için, belki de biraz saplantılıydı kabul etmese de. Sonra berberine uğradı, berberi severdi uzun konuşmayı. Bu kez zamanı olmadığını hissettirmiş olmalı ki o da uzatmıyordu biten cümleleri. Buluşacakları yere gitmemişti daha önce, hatırladığı kadarıyla arkadaşı kaliteli yaşamı severdi. O seçtiğine göre elit bir mekan olmalıydı. 

Eve gelip hızlıca hazırlandığında, şehirde trafik yoğunlaşmış olmalıydı. Bir an önce çıkmalıyım diye düşündü, yıllardır hiç değiştirmediği parfümünü sıkarken. Adreslerle arası iyi değildi, yön kavramı çok gelişmemişti. Disletik olmasına bağlıyordu bunu, bazı detayları kolay öğrenemiyordu. Düşündüğünün aksine köhne bir meyhaneydi buluşma yeri. İçeri girdiğinde zor tanıdığı hatta birisini çıkaramadığı eski arkadaşlarını selamladı biraz da yapmacık gülümsemeyle. Sadece biri farklıydı, değişmemişti davet eden arkadaşı. Her zamanki gibi özenliydi kendine. Geçmişin intikamıyla yaşlanmışsın dedi, hiç de öyle düşünmüyordu oysa. O da kilo almışsın cevabını verdi can acıtmak istercesine. İçerisi kalabalıktı. Kimi masadan neşeyle yükseliyordu sesler, kiminde derin nefeslerle içe çekiliyordu dumanlar. Kimi kederden, kimi neşeden demleniyordu. Her boşalan bardakta insan en samimi en doğal haliyle kalıyordu.

İkinci kadehti, heyecan hissetti bir an. Tıpkı yıllar önce bir çok kez hissettiği gibi. Sonra tanıdık koku geldi esintiyle. Kafasını kaldırdığında geçmişten gelen eksikliğini hissetti kadehin son yudumlarında. Karşılaşmaya hazır mıydı, bunu bile bilemiyordu oysa.  Gerçekten gelmiş olsaydı ne konuşurlardı, ne kalmıştı ki geçmişten bugüne paylaşacak. O gece, o köhne meyhanede geçmişiyle yarım kalan hesabını kapatıyordu. Bu hesabı kapatmaya ne kadar ihtiyacı olduğunu anlamıştı tüm gerçekliğiyle. Önce koku uzaklaştı kapının açılmasıyla, sonra da içindeki kıpırtı duruldu. Hesap kapanmıştı, geçmişi geçmişe gömmüştü o akşam. Güzel bir akşamın ardından diğerlerini uğurlayan iki eski arkadaş, tıpkı geçmişteki sessizlikle kapatıyorlardı geçmişe dair tüm hesaplarını. Elinde mendilleriyle geldi yanına usulca buraya hiç yakışmayan kız çocuğu. Bu saatte evinde sıcak ortamında ders çalışmak yakışır sana diye düşündü çocuğa bakarken. Yaşam akarken herkese eşit davranmıyor. Bazıları hayata yenik başlar dedi sessizce. Çocuk anlamaya çalışırken onun ne demek istediğini, uzanıp mendil aldı bir tane çocuğun elinden. Mektubunu düşürmüşsün diyerek bir mektup uzattı mendille birlikte. Masadan uzaklaştığında kemancı gelmişti bile masanın yanına.  Sararmış, düne dair bir mektup, köhne bir meyhane, geçmişten gelen nağmeler ve kapatılan hesaplar.